Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

The Moon Is Blue (Το γαλάζιο φεγγάρι)

Ρομαντική κωμωδία από τον Ότο Πρέμινγκερ με τον σταρ William Holden, που ήταν πολύ στα πάνω του τη δεκαετία του '50. Είναι απ'αυτές τις ταινίες, όμως, που το παρασκήνιο είναι πιο ενδιαφέρον από το ίδιο το έργο. Παρόλο που το ίδιο το έργο ήταν πολύ τολμηρό για την εποχή του (και για την πουριτανική Αμερική) επειδή αναφέρεται στις εφήμερες σχέσεις και σε θέματα ταμπού, όπως την παρθενία πριν το γάμο κ.α., κατάφερε (ο Πρέμινγκερ; ο σεναριογράφος;) να μας κουράσει με τους μεγάλους σε διάρκεια διαλόγους και τις ξεχειλωμένες (από παντού) σκηνές. Γνωρίζουμε ότι η πρώτη ύλη προέρχεται από το ομότιτλο θεατρικό του F. Hugh Herbert αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία ώστε να μην προσέξουν τη ροή των σκηνών. Η νεαρή και πανέμορφη πρωταγωνίστρια Maggie McNamara, με το κούρεμα α λα Audrey, στην πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ξεχωρίζει και αποτελεί τον καλύτερο λόγο για να δείτε την ταινία The Moon Is Blue. Και πού αναφέρεται ο τίτλος; Στο ότι ο έρωτας μπορεί να προκύψει αναπάντεχα και ότι όλα αυτά μπορούν να συμβούν μόνο... όταν το φεγγάρι είναι μπλε, δηλαδή μία στο εκατομμύριο (ή ποτέ)!

Για την παραγωγή και τα προβλήματα με τη λογοκρισία, μπορείτε να διαβάσετε το εκτενές άρθρο στη βικιπαιδεία, που βασίζεται κυρίως στο βιβλίο "The World and Its Double" για τη ζωή και το έργο του σκηνοθέτη. Πρόκειται για την ταινία που έσωσε τη καριέρα του David Niven καθώς δεν βρισκόταν σε υπόληψη από το κύκλωμα του Χόλιγουντ εκείνη την εποχή. Το κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε το βραβείο Χρυσής Σφαίρας α' αντρικού ρόλου που κέρδισε για κωμική ταινία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: