Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Prince of the City (Τον 'λέγαν βασιλιά της πόλης)

Μια από τις κορυφαίες δημιουργίες του Sidney Lumet. Ίσως η προσπάθεια να δημιουργήσει τη δικιά του επική ταινία για τη διαφθορά μέσα στο μικρόκοσμο των αστυνομικών της Νέας Υόρκης. Κάτι σαν συνέχεια του Σέρπικο. Η ταινία που έκανε διάσημο τον Treat Williams. Αυτός είναι ο Prince of the City που μόνος του θα αποφασίσει να φορέσει μικρόφωνο και να ξεσκεπάσει διεφθαρμένους αστυνομικούς. Εκτός φυσικά από τους συνεργάτες του. Επαρμένος στην αρχή, θα μπλέξει με το σύστημα και τη γραφειοκρατεία περισσότερο από όσο νόμιζε. Η ψυχολογική πίεση θα αρχίσει να γίνεται ανυπόφορη, ειδικά όταν το δικό του —όχι και τόσο αθώο— παρελθόν βγει στη φόρα. Και η μπάλα θα πάρει και τους συνεργάτες του, και οι ζωές τους όπως τις ήξεραν θα καταστραφούν. Πλουσιότατο ανδρικό καστ, αλλά ένας είναι ο πρωταγωνιστής που σηκώνει πανάξια όλη την ταινία στους ώμους του. Ενδιαφέρον έχει —πέρα από τους διεφθαρμένους αστυνομικούς και τους μαφιόζους— το πόσο «κοράκια» σκιαγραφούνται οι εισαγγελείς της Ν.Υ. που θέλουν αίμα, που θέλουν να καταστρέψουν κόσμο πάσα θυσία! Είναι, τελικά, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: