Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

L'Atalante (Η Αταλάντη)

Στα γυρίσματα της ταινίας L'Atalante, ο σκηνοθέτης Jean Vigo έπεσε στο ποτάμι όπου γυριζόταν η ταινία κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επιδείνωση της υγείας του που οδήγησε στον θάνατό του, την ίδια περίοδο που το φιλμ προβαλλόταν στους κινηματογράφου. Σε ηλικία 29 ετών έφυγε από τη ζωή έχοντας στο ενεργητικό του μόλις τέσσερις ταινίες, εκ των οποίων μόνο μία μεγάλου μήκους, την περίφημη Αταλάντη. Μια ταινία που βρίσκεται μόνιμα στις πρώτες θέσεις των λιστών με τις καλύτερες ταινιές από καταβολής κινηματογράφου.

Η Αταλάντη στη μυθολογία ήταν η μοναδική γυναίκα αργοναύτης. Εδώ πρόκειται για το όνομα ενός ποταμόπλοιου με πλήρωμα έναν νεαρό καπετάνιο, έναν ηλικιωμένο βοηθό και ένα παιδί για όλες τις δουλειές. Το ταξίδι και η ιστορία μας ξεκινάει με την «εισβολή» και εγκατάσταση της νεαρής γυναίκας που μόλις παντρεύτηκε ο καπετάνιος. Αυτή θα αλλάξει τις ισορροπίες πάνω στο πλοίο και θα φέρει μια διαφορετική νότα. Η λαχτάρα της είναι να δει το κοσμοπολίτικο Παρίσι, κάτι που όμως δεν θα γίνει ποτέ. Πάνω σε ένα οικογενειακό καβγαδάκι, θα την παρατήσει ο καπετάνιος αφήνοντάς την μόνη και έρημη. Μέχρι τη στιγμή που η τύχη θα τους ξανασμίξει.

Ποιητικός ρεαλισμός, λυρισμός, κωμικές δόσεις σε μια ταινία που επηρέασε τα μάλα το σύνολο του γαλλικού σινεμά και όχι μόνο. Προσθέστε και δύο ονειρικές σκηνές με ολίγη δόση σουρρεαλισμού και ορίστε μία από τις μεγαλύτερες σπουδές στον έρωτα. Αξίζει η θέασή της και όχι μόνο για σινε-εγυκλοπαιδικούς λόγους.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ουτε καν θυμαμαι ποτε την ειδα, καποιο βραδυ, μπορει να ηταν και απογευμα στην ΝΕΤ, πριν απο χρονια βεβαια... Αναρωτιεμαι που την Θυμηθηκεs... Kαλημερα και χρονια πολλα.

Cinefil είπε...

Ταινια - σταθμος στην ιστορια του κινηματογραφου.Σπουδη πανω στις παραξενιες, τις ζηλιες και τα καπριτσια των νιοπαντρων.Αναμειξη κωμωδιας και δραματος.Οι χαρακτηρες ειναι πολυ απολαυστικοι, ειδικα εκεινος του μισοτρελου γεροναυτη που κλεβει την παρασταση.Σπουδαια σκηνοθεσια, δυνατοι - κοφτεροι διαλογοι.Αρκετα αστειοι μερικοι διαλογοι και καταστασεις, αλλα αλλες φορες η ταινια γινεται βαθια μελαγχολικη.Ποιητικη, λυρικη και ρεαλιστικη ταινια.