Ψάχνοντας (δηλαδή βλέποντας) όχι και τόσο γνωστές ταινίες (κυρίως παλιές). Και ευκαιρία να θυμηθούμε (ή να γνωρίσουμε) κάποιες κλασικές!

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

The Scalphunters (Γκουέριλο)

Ήταν μια επικίνδυνη εποχή που όχι μόνο τα δέρματα των ζώων αλλά και τα «σκαλπ» των Ινδιάνων είχαν αξία. Ο κυνηγός Τζο βρίσκεται καθ' οδόν προς την πόλη με όλο το απόθεμα από δέρματα ζώων που είχε από τον προηγούμενο χειμώνα. Όμως μια ομάδα Ινδιάνων του στήνει μπλόκο και του παίρνει όλα τα δέρματα αφήνοντάς του για αντάλλαγμα έναν σκλάβο που έχει αποδράσει, τον Τζόζεφ. Ο Τζο, όμως, δεν χρειάζεται τον Τζόζεφ· αυτό που χρειάζεται είναι τα δέρματα των ζώων που του ανήκουν και γι' αυτό ακολουθεί τους Ινδιάνους. Οι Ινδιάνοι όμως, γίνονται στόχος επίθεσης από μια αιμοδιψή ομάδα κυνηγών κεφαλών, με αρχηγό τον άπληστο Χάουι που κλέβει όχι μόνο τα δέρματα των ζώων αλλά και τον Τζόζεφ. Ο Τζο ακολουθεί τους κυνηγούς κεφαλών πλέον και προσπαθεί να τους αποσπάσει αυτά που του ανήκουν. Η σκληροτράχηλη ομάδα των... Scalphunters βρίσκεται για πρώτη φορά κυνηγημένη υπό την απειλή ενός δεινού κυνηγού.

Έξυπνη, κωμική και διασκεδαστική περιπέτεια με το δίδυμο Burt Lancaster και Ossie Davis να είναι όλα τα λεφτά, αφού τα ρατσιστικά σχόλια δίνουν και παίρνουν. Φανταστείτε επίσης τον Τέλι Σαββάλας να κυκλοφορεί τον περισσότερο χρόνο στην ερημιά με τις πυτζάμες του και προσθέστε το γεγονός ότι ο Davis επιμένει να δηλώνει ότι είναι... Ινδιάνος, οπότε καταλαβαίνετε τι γίνεται! Είμαστε ειδικά σε μια εποχή (1968) που κάποια πράματα έχουν αρχίσει να λέγονται και να δείχνονται έξω από τα δόντια. Αυτή η τίμια, στις προθέσεις της, ταινία είναι μία από τις πρώτες του Sydney Pollack, ο οποίος μας άφησε χρόνους πριν λίγες μέρες. Για τον ελληνικό τίτλο, πάλι... no comment!

Δεν υπάρχουν σχόλια: